23-03-97

In de jaren '80 bestond voor een groot deel van ons team het weekend uit: zelf voetballen, stappen, ontnuchteren en dan naar Ajax. Uit en thuis. Uitwedstrijden waren altijd voorzien van een zekere spanning. Andere omgeving, minderheid qua supporters, de reis er naar toe. In die tijd was er 1 supporterstrein en daar zat iedereen in. Je leerde snel wie de 'grote jongens' waren met aanzien binnen de harde kern, bij wie je uit de buurt moest blijven en wie wel ok waren. Via Danny en Renato (die allebei iets dichter bij het vuur zaten) hoorde ook mooie verhalen over belevenissen in binnen- en buitenland. Trein werd auto, het aantal meereizenden van onze groep werd steeds kleiner en langzaam maar zeker werd het aandeel Ajax in het weekend steeds kleiner. Een paar bezoeken nu nog trouw de thuiswedstrijden, Steef en Barry gaan nog steeds naar uitwedstrijden, een aantal gaan sporadisch naar de Arena of een buitenlandse wedstrijd.

Op zondag 23 maart '97 belt Jeroen me rond een uur of 1 opgewonden op. "Heb je het gehoord, er is gevochten bij Beverwijk tussen Ajacieden en Feijenoorders. Er is ook een dode gevallen." Met ongeloof hoor ik hem aan. Paar maanden daarvoor was er al wat gebeurd bij de A10 Noord en nu deze escalatie. We praten nog even door, verslagen hang ik op, nog steeds vol ongeloof. Maandag staat een foto in de krant en kom je in de verhalen de naam van Carlo tegen, gestorven door supportersgeweld. Het lijkt veel korter geleden. Mooi dat er een advertentie aan besteed is, ter ere aan zijn nagedachtenis.