Nu gaan we punten pakken!

eric
Originally uploaded by asvarsenal.

Officieel Persbericht sc ASV Arsenal Veteranen 1

Eric Pestman, ook wel Peer genaamd, is officieel genezen verklaard. Met dank aan fysiotherapeute Cynthia Visser, die eerder al dit seizoen Lode Broekman begeleidde bij zijn revalidatie. Dit is een keerpunt, vanaf dit moment kijken we naar boven en naar het linkerrijtje.

sv Bijlmer - sc ASV Arsenal Veteranen 1 2-1 (0-1)

Het is een bijzonder seizoen, zowel binnen als buiten het veld. Goed voetbal (steeds 1 helft) zonder punten (steeds na de 2e helft) op verschillende locaties. Tegen sv Bijlmer speelden we al op onze 3e thuislocatie: Amsterdam Seref Spor (na Nedlloyd Valley en het Olympisch Stadion). De staat van onze eigen velden is erbarmelijk, het stadsdeel kenmerkt zich door veel woorden en geen daden, gelukkig kunnen we terecht bij deze club met een Turkse achterban zonder senioren op zaterdag. Zij spelen op Sportpark Riekerhaven, en daar hebben een aantal van ons flink wat herinneringen. Jeroen speelde bij KBV, Harry begon ooit bij Rivalen en ik speelde mijn 'eerste officiële wedstrijd ooit' met Blauw-Wit E5, tegen Rivalen (1973/74, een 0-2 nederlaag) op hetzelfde veld waar we vandaag acteren. Van Gaal zou zeggen: "De cirkel is rond".

Sv Bijlmer begon sterk aan het seizoen, maar is wat teruggevallen. We starten weer in een kerstboom, met Harry als piek, Ruben & Marcel in een vrije rol erachter, Raymond/Jeroen/Ruud op het middenveld, Paul/Ron/Jason/Rob erachter, ondergetekende op doel, Jason als wissel/grens en .... Henk als scheids (sinds Neck kortstondig afscheid heeft genomen van activiteiten binnen de lijnen vanwege zijn rotte knie). We zijn gelijkwaardig aan onze hoger geplaatste tegenstander en komen niet eens onverdiend op voorsprong. Ruben laat alles en iedereen achter zich, schiet vanaf links in de korte hoek (niet onhoudbaar), doelman duikt over de bal en we staan 1-0 voor, 'thuis'. Daarna gooien we het op de counter, met achterin flink wat mensen achter de bal. Zo houden we stand tot de rust, weinig balbezit maar zonder eigenlijk echt in gevaar te komen.

Het wordt eentonig, eigenlijk elke week hetzelfde patroon. Na rust zakken we flink in, ondanks alle goede bedoelingen. Binnen 5 minuten staan we 2-1 achter. Eerst duikt Lode over een houdbaar schot (1-1, kopie van de 1-0), bij een daaropvolgende corner slagen we er niet in de bal goed weg te werken en valt de bal voor de verkeerde voeten, Ron is kansloos op de doellijn 1-2 achter. Bijlmer wil nu doordrukken, maar Lode slaagt er nu wel in de schade te beperken. En als hij toch gepasseerd wordt, dan helpt het houtwerk een handje, tot twee maal toe. Geen goals meer tegen, wel verliezen we Ruud met een vervelende blessure als gevolg van een duel.

Het laatste kwartier is zo waar nog voor ons. We hebben het middenveld in handen, overigens zonder echt gevaarlijk te worden. Harry is nog het dichtst bij een goal als er een inzet van hem van de lijn moet worden gehaald. We ruiken een gelijkspel, maar slagen er niet in de 2-2 te maken. Het zou ook niet terecht zijn geweest, maar goed, een onverdiend gelijkspel is ook wel eens lekker.

De cijfertjes:
Doelpunt van de week: Ruben (1-0)
Man of the Match: 1. Jason, 2. Rob, 3. Jeroen
Blunder van de week: Lode
Toeschouwers van de week: Enno & Neck
Blessure van de week: Ruud

Speler van het jaar:
1. Ruben - 13
2. Harry - 10
3. Jeroen - 8 (+1)
4. Jason - 7 (+3)
5. Gerben - 5
6. Ruud, Ron, Laszlo - 3
9. Lode, Rob (+2) – 2
11. Marco -1

Topscorers:
1. Harry - 9
2. Ruben -5 (+1)
3. Jeroen - 3
4. Gerben, Marcel, Joop – 2
7. Jason - 1

Doelpunt van het jaar:
1. Harry 2-2 Kon.HFC uit
2. Jeroen 1-1 ZSGOWMS V1 uit
3. Marcel 4-4 SDW thuis

Koninklijke HFC - sc ASV Arsenal Vet.1 5-3 (3-2)

Uit in Haarlem tegen de Koninklijke HFC, de oudste* voetbalclub van Nederland . De club is opgericht in 1879, *overigens na UD (1875) en HVV (1878) maar die starten eerst als cricketverenigingen. sc ASV Arsenal viert dit jaar het 50 jarig-jubileum, de oudste club waaruit de huidige vereniging is ontstaan (SMN, de voorloper van NSU'70) stamt uit 1911. De wedstrijd had vooraf nogal wat voeten in de aarde. Allereerst was er eerst helemaal geen wedstrijd vanwege een afgelast veld. Echter, de dame aan de telefoon bleef hoop geven door steeds een herkeuring over een uur aan te kondigen. Rond 12:30u klonk het verlossende bericht: "het gaat door". Merkwaardig genoeg volgde daarna nog een afgelastingsbericht dat via onze eigen kantine aan mij werd doorgegeven, hetgeen vervolgens gelukkig bij de Koninklijke werd tegengesproken.

Dan de gebruikelijke personeelsperikelen, iets waar we dit seizoen flink last van hebben. Na ons Olympisch Optreden (met een selectie 17 man) moesten we nu weer alle zeilen bijzetten om tot een elftal te komen, terwijl we toch een selectie van 22 man hebben. Hans, Joop, Gerben en Rob zijn (weer) geblesseerd, Marco zit in Drenthe, Ruud in Amstelveen, Eric in Katwijk, Jason en Laszlo haken allebei ziek af (enkele uren voor aanvang). Henk, Steef en Peer zijn langdurig uitgeschakeld. En zo hadden we er nog 10. Hierdoor kon Commando Paul van Heertum zijn comeback maken. Mooi, het applaus toen hij de kleedkamer binnenstapte. Paul is één van de oude garde die nog in de rode Campari-shirts heeft gespeeld (1985-1987, als Nedlloyd Vier, met Enno Majoor als grote inspirator). Mooie herinnering verder nog, een uitwedstrijd bij Zeeburgia begin jaren '90, waar hij, nadat hij een doodschop had uitgedeeld, de scheidsrechter dusdanig intimideerde dat de vrije trap buiten de zestien werd gegeven ("je geeft géén penalty, je geeft echt géén penalty").

De elf startten dit keer in de kerstboomvariant: Lode weer op goal, Neck, Duncan, Ron, Paul in de achterhoede, Raymond, Jeroen en Luciano op het middenveld, daarvoor Ruben en Marcel in een vrije rol en Harry als eenzame spits voorin. Joop is, tot de iets latere komst van Gerben & Co, onze volledige supporterschare. Een schril contrast met ons Olympisch Optreden. We hebben overigens nog nooit een punt behaald hier. De eerste 5 minuten zijn stormachtig (we hebben wind tegen). Een indraaiende Koninklijke-corner wordt bij de eerste paal door Raymond slechts verlengd, Luciano krijgt bij de tweede paal zijn voet niet goed onder de bal, een Koninklijke spits wel en het eerste kadootje is een feit: 1-0 achter. Dit duurt niet lang, vrijwel vanaf de aftrap zet Ruben Harry alleen voor de keeper. Die benut de kans koeltjes en we staan weer gelijk. OK, nu gaan we beginnen, toch? Nu zijn we wakker.

Nee. Bij één van de daarop volgende Koninklijke- aanvallen komt Lode onnodig zijn doel uit, wordt simpel omspeeld en de bal wordt in het lege doel geschoven, 2-1, kadootje nummer 2. Hierna hebben we het beste van het veldspel, de kerstboom-variant pakt goed uit. Marcel verricht veel verdedigend werk en Ruben is als een vis in het water in zijn vrije rol. Na een werkelijk schitterende rush waarbij meerdere Koninklijke verdedigers worden gedegradeerd tot toeschouwer, zet Ruben voor en rondt Harry koppend af, volgens het boekje, 2-2. 'Erop en erover' hangt in de lucht. De Koninklijke doelman krijgt het druk maar houdt stand. Ruben zet Paul nog een keer alleen voor de keeper, de lob gaat naast (zou een briljante come-back zijn geweest voor Paul). Tegen de verhouding in komen we weer op achterstand, weer uit een indraaiende corner, weer een kadootje. Twee spitsen kunnen onderling bepalen wie vanaf 5 meter volledig vrij en ongehinderd mag inkoppen, 3-2. Niet getreurd, weer in de achtervolging. Harry krijgt bij een voorzet een duw, gaat liggen en de foutloos fluitende thuisfluiter (het kan dus wél, eerlijkheid in een uitwedstrijd) geeft een strafschop. Marcel eigent zich de bal toe en ... ziet zijn inzet gestopt. De Koninklijke komt nog twee keer in de buurt van een verdubbeling van de voorsprong, Lode tikt een lob tegen de lat en een volgende kans wordt net overgeschoten. Zo staan we 3-2 achter bij rust, waar een gelijke stand terecht zou zijn geweest.

Na rust, wind mee, gaan we op zoek naar de 3e gelijkmaker. Marcel komt dichtbij als een vrije trap op de dwarsligger belandt. Uiteindelijk is het wederom Ruben die dit keer koppend Harry een niet te missen kans geeft, 3-3.Lang hangt een (terecht) gelijkspel in de lucht. Achterin staan Neck, Duncan, Ron en Paul hun mannetje, Jeroen sleurt op het middenveld en is een plaag voor de opbouw van de Koninklijke door steeds met kleine overtredingen de vaart eruit te halen, Raymond en Luciano werken naar behoren. Het supertrio voorin (Ruben, Harry, Marcel) betaalt wel de tol voor het harde werk waardoor de scherpte in de afwerking verdwijnt, maar verdedigend doen zij nog steeds hun werk. Lode houdt lang stand, door met een aantal goede reddingen de spitsen te frustreren. Echter, als weer een voorzet van de flanken vrij ingekopt kan worden, wordt hij na een goede reactie in tweede instantie geklopt, 4-3. De kracht om weer gelijk te maken ontbreekt. Bovendien blundert Lode door bij een makkelijk schot á la Bruce Grabbelaar de bal door zijn handen te laten schieten, 5-3, weer een kadootje.

Een nederlaag, niet onverwacht, maar achteraf had er meer ingezeten. Sowieso was dit één van onze beste wedstrijden, gezien gezien het aantal spelers wat (noodgedwongen) afwezig was.

De cijfertjes;
Doelpunt van de week: Harry (2-2, vanwege de voorbereiding)
Voorzet van de week: Ruben (zie 'Doelpunt van de week')
Blunder van de week: Lode
Toeschouwers van de week: Kids v.d. Zee
Comeback van de week: Paul
Speler van de week: 1. Ruben, 2. Harry, 3. Jeroen

Speler van het jaar:
1. Ruben - 13 (+3)
2. Harry - 10 (+2)
3. Jeroen - 7 (+1)
4. Gerben - 5
5. Jason - 4
6. Ruud, Ron, Laszlo - 3
9. Lode – 2
10. Marco -1

Topscorers
1. Harry - 9 (+3)
2. Ruben -4
3. Jeroen - 3
4. Gerben, Marcel, Joop – 2
7. Jason - 1

Doelpunt van het jaar:
1. Harry 2-2 Kon.HFC uit
2. Jeroen 1-1 ZSGOWMS V1 uit
3. Marcel 4-4 SDW thuis

De stand:

sc ASV Arsenal Vet 1 - JOS/Watergraafsmeer 1-5 (0-1)

4 november 2006.
Op die dag betrad sc ASV Arsenal Veteranen 1 de historische plek, waar nu al bijna 80 jaar (sinds de Olympische Spelen van 1928) topsport wordt bedreven. Die dag was dat niet anders. Van ons team en onder onze trouwe supporters hebben velen talloze wedstrijden bezocht in het Stadion, al dan niet in het bezit van een geldig toegangsbewijs. Zo maar wat persoonlijke eerste herinneringen uit de losse pols:

1974/75 Fc Amsterdam – Hibernians Malta 5-0
1976/77 Ajax-Feijenoord 2-0, Fc Amsterdam-Ajax 2-3 (Ajax kampioen)
1977/78 Nederland-België 1-0 (eerste keer Cruijff ‘live’)
1979/80 Ajax-Strassbourg 4-0, Ajax-Nottingham Forest 1-0
1982/83 Ajax-Celtic 1-1 (late gelijkmaker van McCluskey en Ajax lag er uit in de eerste ronde, terwijl ik zeker wist dat ze de Europa Cup I weer gingen winnen met Cruijff…)
1983/84 Ajax-Feijenoord 8-2
Etc.

Organisatorisch klopte het bijna allemaal, op een kaduke boot (busje met chauffeur Nourdin was een prima alternatief) en iets te zachte ballen na. Zo’n honderd toeschouwers hadden de moeite genomen om naar deze 6 punten-wedstrijd te komen kijken, beide ploegen hadden vooraf slechts één keer gewonnen. We spelen al jaren tegen JOS/Watergraafsmeer en daar heeft nog nooit een 0-0 tussen gezeten, het zijn altijd zeer doelpuntrijke ontmoetingen, zowel voor de competitie (bijvoorbeeld een 5-5 gelijkspel thuis en een 6-0 uitoverwinning in seizoen 2003/04) of voor de beker (een 7-5 zege uit in seizoen 2002/03). Bovendien is de derde helft ook altijd zeer geslaagd. Een prima tegenstander dus voor ons vandaag.

Het was overigens niet de eerste keer dat we op de heilige grond mochten vertoeven. Op zaterdag 26 mei 2001 speelden we (overigens nog als Zaterdag 1) vriendschappelijk tegen Old Oak FC (Engeland), hetgeen uiteindelijk een 2-6 nederlaag opleverde (na een 1-1 ruststand, schitterende gelijkmaker van Arne Jobben).

Spelers die dag: Lode, Ron, André, Peer, Enno, Harry, Eric, Neck, Ruben, Hans, Gerben, Luciano, Arne, Marco. Die middag speelde André Assink zijn afscheidswedstrijd en werd hij vervangen door zijn zoon Barry jr. Ruim 5 jaar later zijn uit dat team 5 mensen niet aanwezig: Enno (gestopt), Arne (gestopt), André (gestopt), Luciano (andere verplichtingen), Peer (geblesseerd). Neck fluit, Adrie vlagt (toen ook al trouwens). De selectie is t.o.v. 5 jaar geleden aangevuld met Jason, Duncan, Joop, Laszlo, Jeroen, Rob, Raymond, Marcel en Ruud. Opvallend veel geblesseerden van de laatste weken waren wonderbaarlijk weer ‘genezen’ (Lode, Marco, Hans, Gerben, Duncan).

We beginnen in stijl. Henne (nog steeds ‘Chico Lama’ genaamd na zijn uitsluiting tegen Fortius eind jaren ’80 (3-2 nederlaag) wegens een Rijkaard-Völler incident, met 8 wedstrijden schorsing voor Enno Majoor als gevolg (omdat hij onder die naam op het wedstrijdformulier stond)) zingt vooraf acapella het Wilhelmus, uit volle borst ondersteund door de spelers.

Het eerste deel van de wedstrijd is voor ons, punt. Er wordt goed gespeeld, Ruben en Marcel zijn een plaag voor hun backs, Joop en Harry werken hard in de spits. Jeroen en Ruud zijn de baas op het middenveld en achterin hoeven we ons eigenlijk geen zorgen te maken. Toch slagen we er niet in om op voorsprong te komen zoals wel vaker in dit seizoen hapert de afwerking. Ruben komt heel dicht bij de openingstreffer, juicht al, maar ziet zijn doelpoging buiten het bereik van iedereen op de paal belanden. En ja, dan kun je er op wachten dat de goal wel aan de andere kant valt, want ook verdedigend zit het niet mee dit seizoen. Bij één van de eerste echte aanvallen van JOS/Watergraafsmeer weet Roy Alson zich simpel in vrije positie te manoeuvreren. Zijn (niet onhoudbare) schot verdwijnt via de handen van Lode tegen het nylon, 0-1 achter na een half uur. De eerste grote wisseltruc vindt plaats, Hans, Gerben, Duncan, Laszlo en Marco komen in de ploeg. Vooral de laatste twee genoemden spelen een prima wedstrijd. Goed keeperswerk staat tot de rust onze gelijkmaker in de weg.

Na rust is het beeld eenzijdig. Wij hebben (veel) meer balbezit, JOS/Watergraafsmeer is (veel) gevaarlijker. Waar wij niet verder komen dan afstandschoten, bouwt JOS/Watergraafsmeer de voorsprong simpel uit naar 0-3 via goed uitgespeelde counters, waar we als verdediging geen antwoord op hadden. Onze aanvalsdrift stokt steeds op een meter of 20 van het vijandelijke doel. Gelukkig kunnen we het talrijke publiek in ieder geval ook een keer voor ons laten juichen. In de 82^e minuut neemt Ruud een corner vanaf rechts, Ruben wurmt zich tussen enkele verdedigers door en ziet zijn harde werken beloond met een kopgoal, 1-3. Zijn plannetje om zijn aanstaand vaderschap te tonen door juichend met een speen door het Stadion te rennen, mislukt helaas jammerlijk. Heel even krijgen we een prikkel en een sprankje hoop op een beter resultaat, maar dit wordt snel de grond ingeboord. Een voorzet (?) van de rechtsbuiten dwarrelt van ver over Lode heen de verre hoek in en de marge is weer 3. Voor de talrijke toeschouwers een schitterende goal. Dat er uiteindelijk vlak voor tijd nóg een goal wordt gescoord door JOS/Watergraafsmeer was slechts interessant voor de statistieken en maakt de 1-5 einduitslag ietwat geflatteerd.

Na afloop is er een dubbel gevoel, waarbij de slechte teamprestatie even het humeur bepaalt, maar al snel wordt hier overheen gestapt en is de gedachte aan het mooie evenement belangrijker. Het is geweldig om een jongensdroom werkelijkheid te zien worden, omringd door jongens die je al kent uit de periode dat je die droom had, met daarbij langs de lijn een bonte verzameling van talrijke toeschouwers die allemaal iets met dit team hebben.

Het verslag geschreven door JOS is hier te vinden. Foto's zijn hier te vinden.

De cijfertjes;
Doelpunt van de week: Ronald van de Woude (JOS/Watergraafsmeer 1-4)
Voorzet van de week: Ruud (bij de 1-3 op Ruben)
Mislukt juichen van de week: Ruben
Toeschouwers van de week: Tsja, maak daar maar eens een goede keuze uit …
Goed om (weer) te zien, o.a.: Jesper, Appie, Henne, Moeder van Eric, Moeder van Lode, Moeder van Jeroen, Moeder van Marco (dank voor de foto’s), zus van Naomi, Hans Spigt, Willy en iedereen uit heden en verleden die er was maar hier nu niet genoemd wordt.
Stukke wasmachine van de week: Harry
Look-a-like van de week: de Robbie Williams van JOS/Watergraafsmeer
Opmerking van de week: Ma Broekman: “Zo Lode, dat was niet zo best hé jongen!?”
Speler van de week: 1. Laszlo, 2. Ruben, 3. Marco

Speler van het jaar:
1. Ruben -10
2. Harry - 8
3. Jeroen - 6
4. Gerben - 5
5. Jason - 4
6. Ruud, Ron, Laszlo - 3
9. Lode – 2
10. Marco -1

Topscorers
1. Harry - 6
2. Ruben -4
3. Jeroen - 3
4. Gerben, Marcel, Joop – 2
7. Jason - 1

Doelpunt van het jaar:
1. Jeroen 1-1 ZSGOWMS V1 uit
2. Marcel 4-4 SDW thuis
3. Harry 3-5 ZSGOWMS V3 uit

De stand: