Overbos Vet 1-sc ASV Arsenal Vet 1 4-4 (2-1

Tsja, Overbos uit, tripje naar Hoofddorp. Thuiswedstrijd voor Eric Vrouwes, voor Henk Schouten (die we dit seizoen helaas nog niet binnen de lijnen hebben gezien) en sinds kort heeft ook André .... We spelen al enkele seizoenen tegen elkaar, waarbij we de laatste seizoenen regelmatig punten pakken hier. Zoals gebruikelijk waait het flink en hebben we weer wat afwezigen: Jason moet werken, Rob heeft hele andere fysieke verplichtingen, Luciano heeft buikgriep, naast de gebruikelijke ziekenboeg: Jeroen, Steef, Henk.

We beginnen met wind tegen. Overbos zet de duimschroeven stevig vast, we staan flink onder druk. Overbos krijgt enkele kansen, maar Lode keept attent en de rest van de verdediging (Neck, Duncan, Peer, Ron) staan hun mannetje. Zo houden we het een tijd vol en komen zelfs zeer onterecht op voorsprong. Hans verovert de bal op het middenveld en stuurt Marcel met een bekeken pass diep. Marcel komt 1 op 1 met de keeper te staan en laat zich dit keer de kaas niet van zijn brood eten... Met een schuiver in de verre hoek staat de 0-1 op het scorebord. Ruben stelt de keeper nog een keer op de proef na een knappe actie, de doelman staat in de weg. Overbos dringt nu nog meer aan en het is wachten op de gelijkmaker. Die valt uiteindelijk als een corner niet weggewerkt kan worden en voor de voeten van Dick valt, 1-1. Vlak voor rust wordt het 2-1 als de buitenspelval wel/niet lukt en Lode in een 1 op 1 situatie het onderspit delft.

We gaan optimistisch de kleedkamer uit na een zeer gezellige rust. Wind mee, we gaan ze oprollen. Grijns, binnen een minuut staan we 3-1 achter. Vanaf de linkerkant wordt een voorzet gegeven waar Ron net niet bij kan, zijn tegenstander wel ... Goed, we hebben wel vaker twee goals achtergestaan. De aansluitingstreffer is 1 van de grappigste goals die we ooit hebben gemaakt. Marcel duwt bij een voorzet van de flanken zo overduidelijk de keeper omver dat iedereen wacht op zhet fluitje van de scheidsrechter. Die wuift alles weg en Marcel schuift de bal in het lege doel, 3-2. We dringen nu flink aan en nemen meer risico. Zoals wel vaker valt de goal dan toch aan de andere kant, 4-2. Nog geven we ons niet gewonnen. Raymond stoort de keeper in de opbouw, Joop achterhaalt vervolgens een onmogelijke bal op de achterlijn en stelt Ruud in staat om in twee pogingen het net te laten bollen, 4-3. De terechte gelijkmaker is een plaatje. Ron kan terugspelen maar kiest voor een lange bal naar voren, die door Gerben knap wordt verlengd naar Joop. Die davert op de doelman af, vastberaden om Huntelaar te laten zien hoe je wel moet scoren ... 4-4. Niet veel later fluit de scheidsrechter af en zijn alle betrokkenen tevreden met de uitslag.

De cijfertjes:
Doelpunt van de week: Joop (4-4, vooral vanwege de voorbereiding)
Voorzet van de week: Hans op Marcel bij de 0-1
Duw van de week: Marcel
Supporters van de week: de familie Vrouwes
Overtreding van de week: Hans (och)
Wisselbeurt van de week: Neck & Duncan

Spelers van de week:
1. Peer
2. Ron
3. Lode
4. Gerben
5. Ruben

Topscorers:
1. Joop (+2) 11
2. Ruben 9
3. Marcel (+2) 5
4. Hans & Jason 3
6. Peer, Ruud (+1) 2
8. Raymond, Gerben, Jeroen & Ron 1

Speler van het Jaar:
1. Hans 19 (+4)
2. Peer 17 (+2+5)
3. Gerben 15 (+2)
4. Duncan 13 (+1)
5. Lode 12 (+5+3), Jason 12 (+3),
7. Harry 9, Jeroen 9, Ruben 9 (+1)
10. Ron 8 (+4)
11. Joop 7
12. Marcel 5
13. Peter 4
14. Ruud 3
15. Neck & Steef 2
17. Luciano & Martijn 1

Doelpunt van het Jaar:
1. Ron 3-4 Kadoelen thuis
2. Ruben 3-4 RKAV thuis
3. Jason 1-4 TOG uit

sc ASV Arsenal Vet 1 - Sporting Maroc 1-5 (1-4)

Er zijn van die wedstrijden dat het leuk is dat je even van de straat bent, maar dat je verder voor spek en bonen erbij loopt. Gewoon omdat de tegenstander een klasse beter is. Onze thuiswedstrijd tegen Sporting Maroc was er zo een. Vorig seizoen greep Sporting Maroc net naast het kampioenschap en ook dit seizoen zijn zij een serieuze titelkandidaat. Als wij van hen zouden winnen, dan zou die kwalificatie ook voor ons gelden, maar daar heeft het geen moment naar uitgezien. Dit kon de afvaardiging van JOS/Watergraafsmeer (medetitelkandidaat) alleen maar beamen.

Marcel Majoor was afwezig (goh), Steef, Jeroen, Marco, Henk, Eric Volmer waren geblesseerd en Harry zit in Brazilië (goh). Duncan was op tijd omdat hij te horen had gekregen dat we om 14:00u speelden. Vanaf de aftrap waren onze Noord-Afrikaanse tegenstanders de betere ploeg. Veel voetballende klasse, vooral de centrale middenvelder was een toppertje. Het was wachten op doelpunten, de achterhoede hield lang stand, Lode plukte her en der nog wat weg maar uiteindelijk werd het verzet gebroken: 0-1 via een goed uitgespeelde counter, 0-2 & 0-3 via uitgekiende schoten vanaf de 16 meter. Sporting Maroc nam iets gas terug, wat ons de gelegenheid gaf wat aanvallend terug te doen, echter zonder succes. Nog voor rust werd het 0-4. Pas toen konden wij iets terug doen, Joop scoorde met een bekeken lob, 1-4.

Na rust bleef het een gemoedelijke wedstrijd, waarin Sporting Maroc een rustiger tempo opzocht en de voorhoedespelers vooral op eigen succes uitwaren, hetgeen Lode de kans gaf nog wat reddingen te verrichten, inclusief een gestopte strafschop. De schade bleef beperkt tot 1 tegengoal, 1-5. Voorin hadden zowel Peer als Joop nog goede kansen op een goal, beiden slaagden er niet in de bal tussen de palen te plaatsen. Al met al een acceptabele nederlaag, het eind van onze kampioensambities.

De cijfertjes:
Doelpunt van de week: Joop (1-4)
Voorzet van de week: Hans
Redding van de week: Lode (strafschop)
Han(d)sbal van de week: Hans
Op tijd deze week: Duncan (da's nieuws)
Toeschouwer van de week: Ted de Braak

Spelers van de week:
1. Lode
2. Hans
3. Jason
4. Peer
5. Duncan

Aanrader: De goeie ouwe tijd van Ajax

Voor iedereen die nog in De Meer is geweest, is ‘De Goeie Ouwe Tijd.nl’ een aanrader. Op de site wordt maandelijks 25 jaar terug in de tijd gegaan. Nu zitten ze in januari 1981, Ajax wordt getraind door Leo Beenhakker, Cruijff zit zo nu en dan naast hem, Martin van Geel zit ook op de bank. Mooie oude foto's, volle F-Side etc. Brengt best wel weer herinneringen boven, die anders in het eigen plakboek zouden blijven steken ...