Johan wordt 60

Het zal niemand ontgaan zijn: Johan Cruijff wordt 60. En dat wordt gevierd, in woord en beeld. Mooi ook dat hij de 60 heeft gehaald. Ik kan me het telefoontje van Jeroen, eind jaren '80 nog goed herinneren: "Cruijff heeft een hartaanval gehad!" Wat een spanning die dagen er na. Gelukkig kwam alles goed.

Van de WK'74 ken ik vooral de videobeelden, in 1977 zag ik hem voor het eerst live, Nederland-België in het Olympisch (1-0). Toch werd hij pas echt een held bij zijn terugkeer op de Nederlandse velden, begin jaren '80.

Nijmegen, woensdagavond 17 mei 1983. Ajax speelt in de Goffert het 2^e deel van de KNVB-Beker finale die toen, om onbegrijpelijke redenen, in een uit- en thuiswedstrijd werd beslist. Seizoen 1982/83 is enkele minuten verwijderd van de afsluiting. Kampioen zijn we al (uit tegen Helmond Sport, 4-0 winst). Het weekend voor NEC uit is Ajax-Fortuna chaotisch in 6-5 geëindigd. Johan ging al in de rust op de schouders om daarna niet meer terug te komen.

We hebben een fantastische periode achter de rug sinds 6 december ’81 (Ajax-Haarlem). Leven in een droom: wekelijks volle stadions, vrijwel onoverwinnelijk (in 18 maanden tijd slechts 5 nederlagen: DS’79/Beker, Celtic/Europa Cup 1, Groningen en PSV (2x)) en veel, zo verschrikkelijk veel mooie momenten. Natuurlijk die eerste goal tegen Haarlem, gezien vanaf Diemenzijde, vak H. “Was dat Cruijff? Ongelooflijk!”Maar ook in de wedstrijden daarna was het altijd genieten. Wat een souplesse, wat een inzicht. Links of rechts, het maakte allemaal niet uit. Het liefst speelde hij de bal nog met de buitenkant, precies in de loop van een medespeler buiten bereik van de verdediger. Zelf scoren, anderen laten scoren. Zelden heb ik iemand zo vereerd als hij in die periode.

En nu komt aan dit alles dus een eind. Ruzie met het bestuur. Het vertrek zit er aan te komen. Ongewis zijn we dan nog van zijn bestemming die, gek genoeg, hem nu soort van vergeven is. Maar op de avond van de 17^e mei speelt dit allemaal nog niet. Ajax speelt (in het mooie lichtblauwe Le Coq Sportif-uittenue) NEC weer van de mat. Het mooiste moment bewaart Johan tot het laatst (en gelukkig voor ‘onze’ kant van het veld. Vrijwel geheel vanuit stand, krult hij, staande ietwat schuin rechts voor de goal, van buiten de 16 een bal in de bovenhoek, 1-3. Ongekende bewondering op de tribune.

Dit gevoel slaat om in ontroering als ’s avonds laat bij thuiskomst de video van de samenvatting wordt bekeken. Voor het eerst in de historie van Studio Sport wordt een goal twee keer herhaald. En terecht.

Ontroering bij het zien van het gemak waarmee hij zijn kunstwerk volbrengt. De tranen wellen aan bij het besef dat dit fantastische voetbal voor het laatst te zien is geweest ...

In het volgende filmpje zit de goal rond 01:10

---