Het 17e van VOC

Eerder was de film plus serie "All Stars" al een feest der herkenning. Sterker nog, ik vind nog steeds dat daar copyright geschonden wordt omdat er wel heel veel gebeurd wat ons niet onbekend voorkomt.

Nu is er ook in boekvorm iets vergelijkbaars. Elvin Post beschrijft in Het 17e twee seizoenen van het laagste team van VOC uit Rotterdam. Hoezo, herkenbaar? Echt een geweldig boek, met heel veel aanknopingspunten. Zo grappig, het regelen van spelers, de semi-professionele insteek (en niet trainen), de spanning van wel/niet afgelasten, de hoogte- en dieptepunten van thuisfluiters, etc. Een aanrader voor alle amateurvoetballers! Enkele fragmenten:

Spelersvrouwen
Spits Xander biecht op dat hij geen Champions League mag kijken wanneer Gilmore Girls op televisie is. Ik lach hem uit, terwijl ik stilletjes denk: gelukkig, ik ben niet de enige. Ik moest lange tijd de belangrijkste Champions Leaguewedstrijden missen omdat mijn vrouw de verrichtingen van Buffy the Vampire Slayer op het andere net belangrijker vond.

Bijgeloof
Na de eerste oefenwedstrijd ontstond enige commotie in de kleedkamer omdat Eelco, gelukkige vader van twee kinderen, witte tennissokken draagt over de roodzwarte sokken van ons tenue. Sommige medespelers vinden ‘dat dit niet kan’. Maar Eelco wil zijn sokken blijven dragen uit bijgeloof: ‘Zo speel ik al sinds mijn twintigste.’ Besloten wordt dat Eelco zijn witte sokken mag blijven dragen, zolang de prestaties van het 17de er niet onder lijden.

Maximale inzet
Bij gebrek aan een trainer probeert middenvelder Felix de troepen op scherp te zetten door te citeren uit een wedstrijdbespreking van een van de vele trainers die hem in zijn carrière hebben proberen te sturen. Het 17de luistert aandachtig als Felix zijn voormalig oefenmeester aanhaalt: ‘Mannen, er zijn trainers die voor een grote wedstrijd roepen: “Geef je voor 200 procent.” Ik zeg: “Dat kan niet. 100 procent is het maximum. Maar geef die dan ook.”’

Scheidsrechters
Bij thuiswedstrijden moeten we zelf voor een scheidsrechter zorgen. Onze ‘man in het zwart’ is onze vaste keeper Aad, die langdurig geblesseerd is. De eerste vereniging die bij ons op bezoek komt, waardeert het eerlijke fluitgedrag van Aad enorm en vraagt hem na de wedstrijd later dit seizoen ook de terugwedstrijd te fluiten. Helaas blijkt niet iedere bezoekende club even blij met de beslissingen van Aad, getuige teksten als: ‘Ik zie het alweer, het is vandaag 12 tegen 11’ en ‘Pleur nou toch op, blinde’.