DWV vet.1 - sc ASV Arsenal Veteranen 1 2-5 (2-4)

DWV uit, dat is echt altijd lastig. Jaar in, jaar uit krijgen we hier klop. En dit keer is het een nog meer beladen wedstrijd, vanwege alle commotie bij de thuiswedstrijd. Die werd bij een 0-1 stand gestaakt vanwege de opschudding die ontstond bij het afkeuren van de 2e goal van DWV (door hun spits Edwin B.). Inmiddels is bepaald dat die wedstrijd gewoon wordt uitgespeeld (gelukkig). Zien we dan wel of Neck weer fluit ...

Blessures blijven ons teisteren. Afwezig waren Marco, Henk, Hans, Neck, Steef, Luciano (alle gezinsleden geblesseerd...), Eric Volmer, Jason (werk). Al met al een illuster rijtje. Gelukkig waren Ruben, Marcel, Peer, Ruud en Jeroen wel weer van de partij na kortstondige afwezigheid. Duncan heeft nog altijd moeite met klokkijken en kan dus weer zijn trainingspak aantrekken voor de eerste helft. Achterin speelde Rob linksback, Gerben en Peer centraal en Ron rechtsback, op het middenveld van links naar rechts Raymond, Jeroen, Ruud, Harry, voorin Joop en Marcel. Naast Duncan begon Ruben als wissel.

Het was weer zo'n traditonele DWV goal, waarmee we snel op achterstand kwamen. Diepe bal tussen de laatste man en de keeper in en één van de spitsen op snelheid (Patrick B.) die Lode vervolgens aftroeft. 1-0 en de gedachte 'daar gaan we weer'. Niets was minder waar. Al snel hervonden we ons, zowel achterin als voorin. Diverse kansen kregen we en uiteindelijk scoorde Ruud met een van richting veranderd schot de gelijkmaker (en zijn eerste goal sinds zijn langverwachte rentree). De 1-2 was een juweeltje. Over diverse schijven werd de aanval van achteruit opgebouwd, steeds de vrije man gezocht en uiteindelijk krijgt Jeroen een niet te missen kans: 1-2. Zoals wel vaker kunnen we niet lang teren op deze voorsprong. Een scherpe voorzet wordt door iedereen gemist op één DWV-er na, die de bal het net laat bollen: 2-2.

Nu gaat het gelijk op en moeten we achterin goed bij de les blijven. Dit lukt met wat kunst en vliegwerk, zo werkt Ron koelbloedig een bal over in plaats van in het eigen doel, staat Rob zijn mannetje op links en geven Peer en Gerben weinig weg in het midden. Inmiddels is Ruben in het veld gekomen, wat meer gevaar in de voorhoede oplevert. We komen opnieuw op voorsprong als de vandaag goed spelende Marcel een solo doeltreffend afrondt, 2-3. Nog voor rust maar Ruben uit een corner van Marcel er koppend 2-4 van, wat een luxe.

In de rust wisselt Peer met Duncan. We zijn er nog niet, dan weten we maar al te goed. Echter, als we na rust wel onder druk komen maar toch geen goal weggeven, dan gloort de eerste competitie-overwinning op DWV aan de horizon. En ja, dat gaat lukken. Zeker als Gerben zijn goede wedstrijd bekroont met een korte solo en een doeltreffende punter, 2-5. Aldus gaan we met een historische overwinning de winterstop in. Gelet op de stand is er nog van alles mogelijk. Qua verliespunten staan we gelijk met virtuele koplopers JOS/Watergraafsmeer en Sporting Maroc, die we allebei nog 2x zullen treffen. Echter, er moet ook nog een 0-1 stand tegen DWV thuis goedgemaakt worden en we gaan het nog moeilijk genoeg krijgen tegen ploegen zoals Kadoelen, Overbos, Sporting Martinus en SCW.

De cijfertjes:
Doelpunt van de week: Jeroen (1-2, vooral vanwege de voorbereiding)
Voorzet van de week: Marcel
Punter van de week: Gerben
Vuurwerk van de week: Peer (dit keer vóór de wedstrijd)
Te laat van de week: Duncan (vertel eens wat nieuws)
Toeschouwer van de week: Neck (toekomstig teamleider?)
Muts van de week: Hans

Spelers van de week:
1. Gerben
2. Marcel
3. Jeroen
4. Ruben
5. Harry

Topscorers:
1. Joop & Ruben (+1) 9
3. Hans, Marcel (+1) & Jason 3
6. Peer 2
7. Raymond, Gerben(+1), Ruud (+1), Jeroen (+1) & Ron 1

Speler van het Jaar:
1. Hans 15
2. Gerben (+5) 13
3. Duncan 12
4. Peer 10
5. Jason, Harry (+1) , Jeroen (+3) 9
8. Ruben (+2) 8
9. Joop 7
10. Marcel (+4) 5
11. Lode, Peter & Ron 4
14. Ruud 3
15. Neck & Steef 2
17. Luciano & Martijn 1

sc ASV Arsenal veteranen 1-HBC 2-3

Tsja, weken geen voetbal (of geen uitgespeelde wedstrijden), wel genoeg rumoer naast de groene mat. HBC blijft een lastige tegenstander, zo ook vandaag. Veel afzeggingen, inclusief vaste waarden zoals Lode als keeper en Neck als scheids. Joop op doel, Jeroen (in PTT outfit) als scheids. Wat kan er verder worden gemeld? 0-2 achter, 2-2 (2x Ruben). Gelijkspel was terecht, echter door een afstandschot wordt de eindstand van 2-3 bepaald. Aanvullingen hierop? Gaarne in de comments!

De cijfertjes;
Doelpunt van de week: Ruben (welke? 1-2 of 2-2)
Voorzet van de week: zie hiervoor?
Rentree van de week: Joop als doelman
Spelers van de week: 1. Gerben, 2. Harry, 3. Joop, 4. Ruben

Topscorers:
1. Joop 9
2. Ruben 8 (+2)
3. Hans & Jason 3
5. Peer & Marcel 2
7. Raymond & Ron 1

Speler van het Jaar:
1. Hans 15
2. Duncan 12
3. Peer 10
4. Jason 9
5. Gerben (+4), Harry (+3) 8
7. Joop (+2) 7
8. Jeroen & Ruben (+1) 6
10. Lode, Peter & Ron 4
13. Ruud 3
14. Neck & Steef 2
16. Luciano, Marcel & Martijn 1

Doelpunt van het Jaar:
1. Ron 3-4 Kadoelen thuis
2. Ruben 3-4 RKAV thuis
3. Jason 1-4 TOG uit

Sc ASV Arsenal veteranen 1 – Kadoelen 3-5 (1-4)

Een week vrij, een week ingelast vriendschappelijk voetbal (Legmeervogels uit, 7-2 winst en 3 zware blessures: Stefan, Ruben en Barry), nu weer de competitie. Thuis tegen Kadoelen met oud speler Leo Logmans, 2^e keer dit seizoen na de poulewedstrijd in de beker. Weer een topper, nummer 3 (wij, maar virtueel nog eerste) tegen nummer 4 (ze wonnen de 1^e 3 wedstrijden, verloren daarna 2x). Thuis zijn wij nog ongeslagen en vandaag hebben we een solide selectie, waarin Ruud weer is teruggekeerd en ook Jeroen en Harry hun opwachting maken, na kortstondig/langdurig blessureleed. Kortom, goede vooruitzichten.

De wedstrijd begint voor Kadoelen om half drie op veld 1, voor ons een kwartiertje later want dan staan we 0-2 achter, na ongelooflijk knullig verdedigen van onze kant. De te late aankomst van laatste man Duncan zorgt er voor dat de geplande opstelling helemaal overboord gaat, met een rommelig begin als gevolg. We zijn niet scherp, vanaf de eerste minuut lopen we achter de feiten aan. Na een kwartier pakken we de draad pas op en na enkele goede kansen voor Ruud en Marcel zorgt Jason met een droge knal voor de aansluitingstreffer, 1-2. Dit leidt tot een verharding van de wedstrijd, in woord en daad, van beide kanten. We zijn wel meer in balbezit, maar Kadoelen countert gevaarlijk. Als de buitenspelval niet goed wordt toegepast, is de marge weer vergroot naar twee: 1-3.

Nu escaleert een vermeend buitenspelgeval op de helft van Kadoelen. De grensrechter gaat helemaal over rood en roept van alles naar scheids Eric, die toch al genoeg commentaar had meegekregen van beide partijen. Kortstondig staken en een andere grensrechter zijn de oplossing om verder te spelen.

De resterende 10 minuten van de eerste helft laten helaas geen ander spelbeeld zien. Sterker nog, de gifbeker gaat nog een keertje extra rond. Duncan speelt terug op Lode, die wil wegwerken maar krijgt de bal niet voorbij een Kadoelenspits, die koppend Lode voor schut zet, 1-4. Klasse dat niemand de personen in kwestie verbaal afbrandt.

Na het wisselen van speelhelft komen we eindelijk los. We zetten Kadoelen vast op hun helft en krijgen kans op kans, corner op corner. Peer benut een rebound uit zo’n corner, 2-4. Het mooiste moment van de middag komt als Ron op een meter of 20 de bal zijdelings aangespeeld krijgt en zonder aarzelen de bal in een vloeiende beweging met links langs de keeper krult, 3-4. Tsja, dit soort inhaalraces hebben we wel vaker meegemaakt … De 4-4 hangt in de lucht, de lat redt Kadoelen bij een schot van Marcel. Kadoelen is echter beter in het benutten van kansen. Weer een counter, weer een spits die steeds een stap sneller is dan de verdedigers inclusief Lode, die zelfs met een overtreding een goal niet kan voorkomen, 3-5.

Nu knapt er wel wat. We zetten nog wel aan, maar de overtuiging mist, net zoals de nauwkeurigheid bij het afronden. Een nederlaag is onafwendbaar, evenals een duikeling op de ranglijst. Een collectieve offday, waarvan we er altijd wel 1 per seizoen hebben (soms meer …). Achterin klopte het van geen kant en zakten diverse spelers door het ijs, middenveld kon de aanvallers niet bereiken en voorin strandden te veel individuele acties. Komt goed/wordt beter de komende weken. Eerst angstgegner DWV, waar we voor de competitie altijd van verliezen, daarna Overbos waarschijnlijk.

De cijfertjes:
Doelpunt van de week: Ron (3-4)
Voorzet van de week: Lode (bij 1-4 op een Kadoelen spits)
Rentree’s van de week: Ruud & Harry
Plaag van de week: Grensrechter Jan van Kadoelen
Spelers van de week: 1. Harry, 2. Ron, 3. Ruud, 4. Peter 5. Duncan 1
Kluts van de week: Lode (bij de 1-4)
Overtredingen van de week: 1. Lode, 2. Gerben, 3. Peer

Uitslagen:
DWV-SCW 3-2
JOS/Watergraafsmeer-TOG 5-0
Sc ASV Arsenal-Kadoelen 3-5
Overbos-HBC uitgesteld
Sporting Maroc-Sporting Martinus 5-2

Stand per heden:
1. JOS/Watergraafsmeer 6-13
2. Sporting Maroc 6-13
3. Kadoelen 6-12
4. DWV 7-12
5. sc ASV Arsenal 5-9
6. HBC 6-9
7. SCW 5-6
8. Sporting Martinus 6-6
9. Overbos 5-5
10.TOG 6-0

Topscorers:
1. Joop 9
2. Ruben 6
3. Hans & Jason (+1) 3
5. Peer (+1) & Marcel 2
7. Raymond & Ron (+1) 1

Speler van het Jaar:
1. Hans 15
2. Duncan (+1) 12
3. Peer 10
4. Jason 9
5. Jeroen 6
6. Joop, Ruben & Harry (+5) 5
9. Gerben, Lode, Peter (+2) & Ron (+4) 4
13. Ruud (+3) 3
14. Neck & Steef 2
16. Luciano, Marcel & Martijn 1

Doelpunt van het Jaar:
1. Ron 3-4 Kadoelen thuis
2. Ruben 3-4 RKAV thuis
3. Jason 1-4 TOG uit

Terugblik & vooruitblik

Afgelopen zaterdag 1 wedstrijd in onze afdeling. HBC-JOS/Watergraafsmeer. Rust 2-0, eindstand ... 2-3. Lees hier het verslag van de wedstrijd op de HBC website. Dat levert deze stand op, met JOS/Watergraafsmeer samen met Sporting Maroc op de eerste plaats, ieder met 2 verliespunten meer dan wij.

Wij spelen de komende weken twee keer thuis op ons eigen Nedlloyd Valley, te beginnen tegen de zwager van onze Hans v.d. Berg: Leo Logmans en zijn Kadoelen Veteranen, (hun website vind je hier). Na een goede start zijn ze iets afgezakt naar de vierde plaats. In de bekervoorronde stonden we dit seizoen al eens tegen elkaar, een 7-4 uitslag in een turbulente thuiswedstrijd.
Leo speelde eind jaren '80 als zeer betrouwbare laatste man in wat toen nog Nedlloyd Vier was, gekleed in rode shirts met Campari als sponsor. Mooi om tegen hem te spelen en na afloop een biertje (och) met hem te kunnen drinken.

Over Eric

We kennen elkaar allemaal ruim 25 jaar. Samen opgegroeid, merendeels in Amsterdam-Zuid.Na je tienerjaren ga je het huis uit, verhuis je naar een andere buurt of stad, leer je andere mensen kennen enzovoorts. Voor je het weet ben je alle contacten van vroeger kwijt. En dat wilden we niet. Dus hebben we in 1985 een voetbalteam opgericht, waardoor we elkaar in ieder geval elke zaterdag bleven zien. Nog altijd is dit team samen, nog altijd met wisselend succes aan inmiddels de veteranencompetitie deelnemend. Had ik al verteld dat we herfstkampioen zijn?

Eric Volmer is zo’n jongen die al jaren onderdeel uitmaakt van het team. Ook hij groeide op in de Stadionbuurt. Kon goed voetballen, was een veelscorende spits. Strafschoppen nam hij altijd vlekkeloos. Eric heeft de ziekte van Huntington. Gaat sinds kort 2 dagen per week met veel plezier naar een gespecialiseerde dagovang in Katwijk. Maar op zaterdagmiddag maakt dat niet uit. Voor hem niet en voor ons niet. Hij staat in het veld, is 1 van de 11 en doet net als alle anderen zijn best.

Natuurlijk weet je dat je van hem minder mag verwachten. Maar eerlijk gezegd draai je je verwachtingen om. Elke bal die via hem wel goed belandt, ervaar je als een overwinning en geeft een soort van trots gevoel. Iedereen accepteert zijn beperkingen, ook de tegenstander. Eric zelf geniet volop. Is vaak uren van tevoren al op het afgesproken tijdstip aanwezig, verdiept zich in de opstelling en de tegenstander en analyseert na afloop volop de gebeurtenissen van die middag. Omdat hij toch altijd al zo vroeg aanwezig is, fluit hij ook regelmatig wedstrijden van de jeugd, daarbij geholpen door de begeleiders van het betreffende team. Zie de foto. Trots op de F6.

Nu weet je wat er aan de hand is. Het is schrijnend om te zien hoe de situatie verslechterd. Een jongen van jouw eigen leeftijd, die je al jaren kent, met zo’n ander toekomstperspectief. De ene periode gaat het sneller dan de andere. Een aantal jaren geleden was het nog veel moeilijker. Toen merkte je wel dat hij veranderde en soms ‘raar’ gedrag vertoonde, alsof hij net iets teveel had gedronken. Toen wisten we nog niet exact wat er aan de hand was, ook omdat hij zelf er niet over praatte. Hij kon dingen van ‘vroeger’ wel plaatsen én gebeurtenissen uit het directe verleden. Maar was alles wat daartussenin zat, dat was een grijs gebied. Beetje bij beetje kwam de waarheid aan het licht, hetgeen soms tot emotionele taferelen leidde, ook door zijn veranderende thuissituatie. Maar het moet gezegd worden, Eric is en blijft de vrolijkheid zelve, ondanks alle problemen die de ziekte direct en indirect heeft verzorgd.

Er zijn weinig dingen zeker in het leven. Eén ding staat vast: zolang het medisch verantwoord is en hij rechtop kan staan, speelt Eric bij ons in het team. Omdat het nu eenmaal zo hoort. Ziekte van Huntington of niet.